سنگ مرمر ایستاده پوچ و خالی بر مزارم چشمهایش نیست حالی روز آبی روز خونین محشر سرد زمستان زمزمه های دوغین مرگ مهتاب ، مرگ شبتاب ، مرگ مرد خیس لاله شد مچاله چون زباله خون شبگرد زمستان
سنگ مرمر پوچ و خالی نقشهایش یعنی بی خیالی خاک میبلعد پیکرم را
روح سردم زار و غمگین زان همه اوراد ننگین موج رنگهای دروغین چهره های آنچنانی وعده های بی مبانی باز سردست پیکرم لیک مثل باران میسرایم
سیاوش
چهارشنبه 13 اردیبهشتماه سال 1385 ساعت 12:39 ب.ظ